Europejski projekt badawczo-wdrożeniowy "European Education Connectivity Solution" (EECS) był realizowany w latach 2009-2011 przez konsorcjum złożone z trzech przedsiębiorstw i trzech uczelni wyższych. Członkami konsorcjum były odpowiednio One Card Solution z Irlandii, Mecenat ze Szwecji i OPTeam z Polski oraz Waterford University of Technology (Irlandia), University of Zagreb (Chorwacja) i Politechnika Łódzka, Instytut Elektroniki. Głównym celem projektu było opracowanie prototypu systemu dostępu do różnego rodzaju usług na kampusach uczelni wyższych z wykorzystaniem kart elektronicznych (np. podobnych do elektronicznej legitymacji studenta) zawierającego program wspomagający organizowanie międzynarodowej wymiany studenckiej między uczelniami. Opracowany prototyp jest bezpiecznym, standaryzowanym systemem kart kampusowych. Został on zaprojektowany dla zaspokojenia potrzeb i wymagań europejskich uczelni wyższych. Pozwala pokonać istniejace dotąd bariery rozwoju rynku usług kampusowych i wspiera mobilność studentów oraz pracowników uczelni wyższych.

Założenia projektowe dla systemu EECS określono drogą zbierania opinii oraz prowadzenia dyskusji wśród członków organizacji European Campus Card Association (ECCA). Badanie to jasno pokazało, że barierą rozwoju systemu usług kampusowych oraz aplikacji bazodanowych wspomagających zarządzanie szkoły wyższej jest ich różnorodność, ograniczająca możliwości współpracy lokalnych rozwiązań z innymi – nowoprojektowanymi oraz istniejącymi systemami. Postulowano potrzebę opracowania norm europejskich, które by pozwoliły na integrację systemu usług kampusowych oraz przetwarzania informacji na różnych uczelniach. Kluczem do rozwiązania tego problemu jest osobista karta elektroniczna pozwalająca użytkownikom (studentom, nauczycielom akademickim, pracownikom administracji uczelni) na bezpieczny, standaryzowany dostęp do urządzeń i bazodanowych systemów informatycznych. Rozwiązanie takie służy rozwojowi mobilności studentów i nauczycieli - organizacja wymiany kadrowej staje się łatwiejsza, bowiem współpracujące ze sobą uczelnie różnych państw mogą w sposób bezpieczny wymieniać niezbędne informacje między ich bazami danych. Osobista karta elektroniczna jest tu unikatowym „kluczem” identyfikującym autoryzowanych użytkowników takich baz danych. Dla przykładu, elektroniczna legitymacja studencka pozwala studentowi uzyskać dostęp do jego (jej) dokumentacji związanej z wyjazdem za granicę, listy zaliczonych przedmiotów, informacji o przyznanych stypendiach i tym podobnych. Przesyłane informacje są podpisywane elektronicznie oraz szyfrowane za pomocą tajnych haseł zapisanych na karcie – dla bezpieczeństwa i spójności danych.

Standaryzowany system kart kampusowych pozwoli na wydajną elektroniczną wymianę danych między uczelniami wyższymi XXI wieku. Wiele uniwersytetów europejskich korzysta z systemów kart elektronicznych na ich kampusach. Systemy takie dają studentom i gościom uczelni łatwy dostęp do usług – automatów z napojami, drukarek, kserokopiarek, bibliotek i tak dalej. Jednakże rozwiązania te działają lokalnie jako wolnostojące urządzenia i są od siebie odizolowane. Bez wspólnej normy dotyczącej systemu zarządzania kartami kampusowymi nie istnieją możliwości współpracy między uczelniami w zakresie współużytkowania usług. Student posiadający ważną kartę swojej uczelni nie ma dostępu do usług uczelni zagranicznej, na której studiuje w okresie wymiany, bowiem jego karta nie jest rozpoznawana przez czytniki kart za granicą.

Głównym celem projektu EECS jest opracowanie norm i zapewnienie przenośności rozwiązań systemu kart kampusowych między uczelniami europejskimi. Opracowany prototyp systemu powstał w efekcie partnerskiej współpracy członków konsorcjum i został włączony do ofert firm opracowujących systemy kart kampusowych dla uczelni (OPteam, Mecenat, OneCard Solution).